Solidariedade antiimperialista coas persoas refuxiadas e migrantes

O Comité Galego de Solidariedade Internacionalista Mar de Lumes expresa a súa solidariedade coas persoas refuxiadas e migrantes, vítimas dos conflitos e expolios imperialistas causados pola OTAN, a Unión Europea e os seus aliados, principais actores do imperialismo en Oriente Medio e outras rexións do planeta, que provocan morte, destrución, miseria e padecementos a millóns de seres humanos, desde Siria a Ucraína, pasando por Iraq, Afganistán, Libia, Palestina, Sudán, Congo, Haití e unha interminábel lista de países sometidos ao saqueo do capital transnacional.

Apoiamos a súa exixencia de condicións humanas dignas e de respecto para os seus dereitos humanos. Desde unha posición antiimperialista e internacionalista denunciamos a política criminal e hipócrita da Unión Europea e dos seus gobernos que, por unha banda levan a guerra e a destrución ao norte de África e a Oriente Medio, causando directamente a traxedia do exilio e a migración de millóns de persoas, mentres pola outra choran bágoas de crocodilo e láianse dos meniños que morren afogados nas augas do Mediterráneo. A Unión Europea que predica a libre circulación das persoas, só ten en mente, en realidade, procurarlle ao Capital unha reserva de persoas desesperadas, sen dereitos, nin recursos, predispostas a aceptar a calquera prezo, calquera traballo; unha inmensa reserva de man de obra para premer á baixa os salarios e os dereitos sociais en todos os países, para aumentar os lucros da oligarquía financeira.

Esiximos, xa que logo, o cese inmediato de todas as intervencións imperialistas de Estados Unidos, da OTAN e da UE, a disolución da OTAN, e a devolución aos pobos dos recursos naturais para o seu desenvolvemento soberano e acorde cos intereses da poboación traballadora, para a reconstrución dos seus países e a prosperidade dos seus habitantes.

Esiximos que os recursos que se empregan para a guerra sexan usados para o benestar e a mellora das condicións de vida de migrantes e refuxiados, nos seus países de orixe, para evitar a traxedia do exilio e das rupturas de comunidades e familias.

Denunciamos o racismo, a xenofobia e o neofascismo como instrumentos do capital para dividir os pobos, opoñendo uns traballadores contra outros para maior beneficio das clases dominantes da Unión Europea, e chamamos a combatelos na súa matriz orixinaria: o capitalismo.

Esiximos a abolición do Espazo Schengen, da Frontex e de todas as medidas represivas da UE nas súas fronteiras.

Esiximos a creación de centros de recepción dotados de condicións dignas de persoal e infraestrutura para a atención médica, aloxamento, alimentación, seguridade e coidados psicolóxicos, e que garantan unha viaxe segura das persoas refuxiadas até os seus puntos de destino final.

Unha auténtica solidariedade coas persoas refuxiadas implica desenmascarar os hipócritas causantes dese drama. Os asasinos teñen nome: a OTAN e a UE.

Non ás guerras imperialistas!
Abaixo o réxime de Erdogan, lacaio da OTAN!
Alto á política hipócrita da UE!

Subscrebe a nosa axenda solidaria!

Ver máis

Abonda xa de agresións turcas contra o Curdistán en loita contra o Daesh

Só uns días depois do masacre de Suruç, na noite do 25 para o 26 de xullo, coa escusa de atacar posicións do Daesh na Siria, Turquía decidiu bombardear as posicións das milicias curdas que operan na área norte do Iraque precisamente contra o Daesh. A acción de Turquía, que se produce do xeito máis reprobábel, con 400 bombardeos en apenas unha noite, mentres deixa o Daesh avanzar libremente en İncirlik, evidencia a hipocrisía absoluta con que se moven as forzas imperialistas da OTAN, empeñadas en producir, pola forza, unha reconfiguración nesa rexión que resulte funcional ás súas necesidades de rapina e control. O povo curdo, cuxa resistencia fronte ao totalitarismo do Daesh e, á vez, contra os intentos de aniquilación por parte — principalmente, mais non só — da Turquía, se está a converter en exemplo para o mundo, volve ser golpeado por quen di loitar ao seu carón.

O PKK, Partido dos Traballadores do Curdistán e principal suporte das milicias curdas (HPG - Forzas de Defensa do Povo) en toda a rexión, acusou Turquía de "agresión de guerra" e deu así por finalizada a tregua que mantiña precisamente co Estado turco desde 2012, que era en troca dunha democratización e duns avances nas relacións turco-curdas que nunca se verificaron. Ao contrario, nestes últimos bombardeos, resultou morto un dos combatentes curdos, Onder Aslan, e outras tres persoas resultaron feridas.

Novamente, esta acción demostra que o Curdistán xamais atopará no Estado turco un aliado, nen aínda en condicións onde, segundo Ankara asegura, partillan inimigo e a ameaza é inminente. Mais o Curdistán non está só. A solidariedade, exercida desde todos os recunchos do planeta, tanto por persoas a nivel individual como colectivamente en organizacións de solidariedade como Mar de Lumes, xoga un papel: espallar a realidade dun conflito onde o Daesh non é o que nos contan os grandes medios de comunicación, e onde o povo curdo loita por exercer o seu dereito a vivir libre e en paz.

Subscrebe a nosa axenda solidaria!

Ver máis

Iemen, outra acción imperialista silenciada

Iemen, ao contrario do que outros Estados do Oriente Medio, non é un país que costume aparecer nos medios de comunicación occidentais. Nen sequera agora, cando o povo iemenita está a ser bombardeado por unha coalición encabezada por Arabia Saudita — unha monarquía amiga de occidente que é algo así como o Estado Islámico con recoñecemento internacional — co apoio do Exipto, Kuwait, Bahrein, Catar, Xordania, os Emiratos Árabes Unidos e Marrocos e a complicidade de Estados Unidos, Reino Unido ou Israel. Iemen é, para occidente, case un Estado fantasma, incorpóreo, que existe apenas nos mapas e nas enciclopedias, á marxe dos grandes temas. E, sen embargo, os bombardeos contra a povoación son reais, o estratéxico estreito de Bab el-Mandeb é real, e o intereses de quen se beneficia coa desestabilización da rexión son tamén moi reais.

Nos poucos medios nos que ten aparecido a noticia dos bombardeos sauditas sobre o Iemen, a situación é apresentada como se se tratase apenas dunha disputa (outra máis) entre, por unha parte, sunitas partidarios do até agora presidente Abd Rabbuh Mansur al-Hadi e, por outra, xiítas partidarios do insurxente Mohamed Ali al-Huti (xiíta zaidita). Caracterizar os conflitos políticos como se fosen puras controversias relixiosas que se solucionan a tiros non é casual e axuda a coller distancia sobre o que na realidade é unha agresión imperialista, outra guerra mais provocada desde o exterior por intereses alleos ao pobo. A realidade, como é habitual, e aínda existindo o conflito sunita/xiíta, ten pouco a ver con isto e é inmensamente máis complexa.

Poden rastrexarse aínda algunhas evidencias que apontan no sentido correcto, alén das mistificacións da axenda pró-ocidental dos grandes medios de comunicación. En primeiro lugar, resulta tremendamente elocuente que o presidente deposto, al-Hadi, teña fuxido da súa prisión domiciliaria precisamente para Riad, a capital da Arabia Saudita, o estado que dirixe os bombardeamentos. Resulta cando menos estraño que un presidente que pretende ser reposto permaneza protexido polo estado agresor que dirixe os bombardeamentos indiscriminados onde non se distingue entre obxectivos militares e civís.

En segundo lugar, non cabe dúbida de que as operacións militares que baixo o nome de Tormenta Definitiva están a dirixir as monarquías do Golfo, Exipto e Marrocos co obxectivo de devolver o goberno a al-Hadi, son a principal maneira de revolver as augas dunha rexión particularmente inestábel. Isto, combinado co exército mediático que traballa para asociar o goberno do Irán coa insurxencia hutí, deixa un escenario onde, sen probas, o Irán é o principal damnificado despois do povo iemenita, que é quen sofre os bombardeos e que contabiliza máis de 3.000 vítimas mortais desde que se iniciaron os ataques.

Os bombardeamentos estanse a producir en zonas densamente poboadas.

En terceiro lugar, tampouco caben dúbidas sobre a participación directa da intelixencia estadounidense, non só armando a Arabia Saudita con bombas de fragmentación (prohibidas nos tratados internacionais) en troca de acordos petrolíferos e influencia xeoestratéxica, senón tamén ofrecendo apoio político á agresión militar en curso. Unha agresión que é, a todos os efectos, unha guerra proxy, isto é, unha guerra subsidiaria na que outros países poñen as armas, os soldados e as vítimas, e os lobbies do centro do sistema se encargan de apañar os beneficios.

Sobre o terreo o que se chamaba rebeldes huties tense convertido nunha alianza co exército iemení mais sectores populares que van desde partidos, organizacións sociais e sindicais a tribus e grupos relixiosos opostos ao jihadismo, no que ten mais a ver cunha revolta popular que cun alzamento por diferenzas relixiosas. Este organismo, denominado Alto Consello Popular para a Mobilización Xeral, ten o obxectivo de unir o país frente a agresión imperialista e o jihadismo, presente e tolerado polo goberno anterior de al-Hadi e por occidente. É precisamente o rexeitamento a converter Iemen nunha retagarda do Al-Qaeda e o Estado Islámico para as súas accións militares en Siria o Iraque a que ten visos de ser a causa principal e o verdadeiro detonante da revolta.

A posíbel derrota militar saudita e aínda máis, o paso de soldados iemenitas para o norte da fronteira, tería aberto novamente, segundo varios analistas, a espita ao apoio de al-Qaeda, que controlaba xa diversas zonas do Iemen no inicio das operacións. Unha situación que, de se confirmar, evidenciaría mais unha vez as ligazóns dos Estados Unidos co jihadismo que asegura estar a combater. A negativa de al-Hadi a saír da Arabia Saudita para unha negociación nun país neutral, os bombardeos sobre infraestruturas vitais e aeroportos para impedir a chegada de axuda humanitaria ao Iemen (coa FAO a cifrar en 15 millóns o número de persoas en situación de “inseguranza alimentar”) e a negativa de Washington a perder a oportunidade de involucrar o Irán custe o que custar tampouco parece xogar a favor da resolución pacífica dun conflito que, a cada día que pasa, se demostra menos local e mais imperialista.

Subscrebe a nosa axenda solidaria!

Ver máis